bazen gecenin 11'inde 12'sinde falan eve dönerken sokakta gördüğüm özellikle kedilere çok üzülüyorum. hepsini evime alasım bile geliyor hatta zaman zaman. bir kedim var belki de bundandır. acaba onu sokaktan almasaydım o nasıl yaşayacaktı sokakta. sanırım aklıma bu geliyor ve buna üzülüyorum, sanmıyorum ama bu ihtimali. keşke herkes sokaktaki hayvanlardan birer tane alsa diyorum kendi kendime. 

önümüz kış malum, kar falan yağdığında o hayvanlar ne yapacaklar acaba. nerelere sığınacaklar soğuktan, yada kaçı yaşam savaşına devam edebilecekler.

bana belki bu yazıdan sonra sokakta yaşayan insanlar da var onları neden düşünmüyorsun diyebilirsiniz ama konumuz o değil bunu da açıklıyayım hemen. 

dün gece eve dönerken bir köşede çöpe atılmış battaniyemsi şeylere sarılmış yatan dört tane kedi gördüm. olum çok değişik bir his lan bu. ben sadece bir tane kedi besleyebildiğim için üzülüyorum bile. keşke bir tane de köpeğim olsa, sokaktan alınmış. para basıp pet-shoplardan alınmış cins cins hayvanları ve öyle düşünen hayvanları da istemiyorum zaten. ben kedimi aldığımda sokakta diğer kediler hırpalamış bunu, belliydi yani korkuyordu diper yavru kedilerin falan yanına gittiğinde, mama verdiğimizde yemeye bile korkuyordu hatta birşey yaparlar falan diye, sanırım. kucağıma aldığımda kemikleri elime geliyordu adeta. 

bir deri bir kemik.